دلیل اصلی و ملی‌گرای پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در گفت‌وگو با مجله «امریکن پراسپکت» عنوان نمود در کاخ سفید با اشخاص موافق سیا‌ست‌های ملایم تجاری دولت ترامپ بحث های فراوانی داشته تا بتواند تحریم‌های سخت وسنگینی را ضدچینی‌ها قراردهد. استیو بنن در این خصوصاظهار داشت: «ما در جنگ اقتصادی با چین هستیم، چینی ها از اینکه بگویند چه هدفی دارند هیچ مشکلی ندارند. یکی از این دو کشور – آمریکا و چین – قرار است در 30 سال آینده رهبر بلامنازع جهان شود. و در این خصوص اگر آمریکا مسیر درستی را مشخص نکند، قافیه را به چین خواهد باخت.
نشریه آمریکایی «بلومبرگ» در گزارشی بر درست بودن ادعاهای استیو بنن از رهبری اقتصادی جهان از سمت چینی‌ها در آینده‌ای نه چندان دور خبر داد. به گزارش این نشریه، در این زمان اقتصاد یازده تریلیون دلاری چین به دنبال اقتصاد نوزده تریلیون دلاری آمریکا است.
ولی از آنجایی که اقتصاد چین با سرعتی بالغ بر دو و نیم برابر نسبت به اقتصاد آمریکا درحال رشد است و جمعیت آن نیز چهار برابر بیشتر از آمریکا دارد این فاصله در حال کوچک شدن است. و این اقدام اقتصادی چین از اواخر دهه 1970 شروع شد.
در سه دهه ی اخیرمیانگین رشد اقتصادی این کشور ده درصد بوده است. در حال حاضرنیز اقتصاد چین براساس گزینه برابری قدرت بزرگ‌ترین اقتصاد دنیا است.طبق آمارهای «صندوق بین‌المللی پول»، چین بزرگ‌ترین کشور تجاری جهان و آمریکا که با دارا بودن حجم تجارت ششصد میلیارد دلاری با این کشور بزرگ‌ترین و قوی ترین شریک تجاری آن است. و همچنین با دارا بودن بزرگ‌ترین اقتصاد تجاری جهان، چینی‌ها را به‌عنوان بزرگ‌ترین مالک دارایی‌های خزانه‌داری آمریکا تبدیل کرده است. که در این زمینه، در ماه ژوئن سال‌جاری مشخص شد که ، حدود 51/ 1 تریلیون دلار از دارایی‌ها خزانه‌داری آمریکا به چینی‌ها تعلق دارد.
رهایی موقت چین از جنگ اقتصادی
استیو بنن قبل از اینکه کاخ‌سفید را ترک کند، اعلام کرده بود برای مقابله با توسعه اقتصادی چین مصمم است. او معتقد بود تنها یک کشورمیتواند در آینده‌ای نزدیک رهبری اقتصادی جهان را به دست گیردو گفت: «جنگ اقتصادی با چین همه‌چیز است. ما باید با تمام وجود روی آن تمرکز کنیم. واگر شکست‌های ما در این نبرد همچنان ادامه داشته باشد، کمتر از ده سال دیگربه جایی خواهیم رسید که دیگر هیچ راه بازگشتی برای جبران وجود نخواهد داشت.» . وبه گزارش «بلومبرگ»،فعلا تنها این رهبران چینی هستند که تمامی تمرکز خود را بر این جنگ اقتصادی گذاشته‌اند. این کشور تمام هدف های اقتصادی خویش را – همچون رشد اقتصادی، تورم، اشتغال، جمعیت و هوش مصنوعی – بادقت برنامه‌ریزی می‌کند. در این رابطه، یکی از عواملی که چنین برنامه‌ریزی‌هایی را در اقتصاد چین ساده کرده، وجود نظام کمونیستی در این کشور است. چنین هدف‌گذاری‌هایی اما در اقتصاد آمریکا با وجود دموکراسی و بازار آزاد بسیار سخت است. در واقع فراز و نشیب‌هایی که در لایه‌های سیاسی آمریکا وجود دارد فرآیند تصویب بودجه سالانه دولت را دشوار کرده است چه رسد به برنامه‌ریزی‌های اقتصادی بلندمدت. تفاوت‌های این‌چنینی در زیرساخت‌های دو کشور نیز به وضوح دیده می‌شود. در آمریکا تحت‌تاثیر فقدان سرمایه‌گذاری‌های گسترده، زیرساخت‌های این کشور رو به زوال است. در این میان اما چینی‌ها غول سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها هستند.
چینی ها بودجه پروزه های خود را دوبرابر کرده اند.چینی ها هدف گذاری خود را چنین انجام داده اند که تا سال 2030 خطوط ریلی پر سرعت خود را به چهل و پنج هزار کیلومتر افزایش دهند. و همچنین چینی ها پروژه (راه ابریشم جدید)را نیز در دستور کار خود قرار دادند که بابت آن میلیاردها ریال سرمایه گذاری انجام گرفته است.در نشریه فایننشنال تایمز به نقل از تحلیلگران سیاست خارجی چین آورده شده است که اخراج بنن از کاخ سفید نعی رهایی موقت برای پکن است.که در این زمینه چن دینگ دینگ استاد روابط بین الملل دانشگاه جنیان در گوانگژو چین مینویسد:
اخراج بنن تاثیر قابل توجهی برای سیاست های آمریکا در مقابل چین نخواهد داشت چون او یکی از منتقدان چین در دولت آمریکا بوده و این ترامپ است که تصمیم نهایی را میگیرد. و همچنین بنن پشنهاد داده بود به موجب حفظ برتری اقتصادی آمریکا بعضی تحریم ها بر کشورهایی که قراردادهای تجاری را نقض یا سیاست های ناعادلانه تجاری دارند وضع شود.
پیشتازی آمریکا تا 2022
«صندوق بین‌المللی پول» پیش‌بینی کرده است اقتصاد آمریکا حداقل تا سال 2022 به‌عنوان بزرگ‌ترین اقتصاد دنیا باقی خواهد ماند. که در کناررشد اقتصادی پر سرعت و صادرات همه‌جانبه،و جمعیت 4/ 1میلیارد نفری چین دربعضی معیارهای رفاهی فاصله بسیاری نسبت به اقتصادهای پیشرفته دارند. براساس آنالیزهایی که «بلومبرگ» بر داده‌های «صندوق بین‌المللی پول» انجام داده، مشخص گردید اقتصاد چین در رتبه‌بندی تولید ناخالص داخلی سرانه تا سال 2022 در جایگاه شصت و چهار از میان صد و شصت و شش کشور خواهد ایستاد.و این درحالی است که این کشور در سال 1992 در جایگاه صد و سی وسه این رتبه‌بندی قرار داشت.در ضمن پول ملی چینی‌ها – یوآن – سهم ناچیزی در اقتصاد جهانی دارد. براساس آمارها، در ماه ژوئن امسال کمتر از 2 درصد از کل مبادلات بین‌المللی براساس رنمینبی (یوآن) چین انجام شده است. در آگوست 2015 تحت‌تاثیر کاهش ارزشی که برای یوآن از سوی دولت چین اتفاق افتاد، این سهم تا 79/ 2درصد رسیده بود. این درحالی است که دلار آمریکا در میان ارزهای مهم جهانی بیشترین سهم را در مبادلات تجاری بین‌المللی دارد. در سال 2016، سهم دلار آمریکا از کل مبادلات جهانی 1/ 42 درصد بوده است.
